Το στήσιμο του αργαλειού αποτελούσε χρονοβόρα και περίπλοκη διαδικασία και γι αυτό στα περισσότερα νοικοκυριά στήνονταν σε μόνιμη θέση, συχνά στην αυλή κάτω από ένα μπαλκόνι ή στο εσωτερικό του σπιτιού κοντά σε παράθυρο. Ο ηπειρώτικος αργαλειός απαρτίζεται από δύο κάθετες ξύλινες βάσεις και τέσσερις οριζόντιους δοκούς, οι οποίες τοποθετούνται στις πλευρικές σχισμές των κάθετων βάσεων και με διαδοχικά χτυπήματα τις σφηνώνουν, ώστε να σταθεροποιηθούν.

Στη συνέχεια τοποθετείται το αντί όπου θα τυλίγεται το υφαντό και μπαίνουν οι ξύλινες σφήνες στις εγκοπές των οριζόντιων δοκαριών-στα σημεία που προεξέχουν από τις κάθετες ξύλινες βάσεις- ώστε να παραμένουν στη θέση τους, κατά τη διαδικασία της ύφανσης.

Στερεώνεται και το ξυλόχτενο από το οποίο περνάνε οι κλωστές από τα μιτάρια, αφού δεθούν στο πίσω αντί (στημόνι).

Το στημόνι τυλίγεται γύρω από κυλινδρικό ξύλο που βρίσκεται στην πίσω πλευρά του αργαλειού. Με την τοποθέτηση της σανίδας, που είναι το κάθισμα της υφάντρας, ολοκληρώνεται το δέσιμο του αργαλειού. Δες το σχετικό video.

Οι υφάντρες της Χειροτεχνικής Σχολής Μονοδενδρίου σου δείχνουν τον τρόπο!